CARANTENNE

Sinds februari 2020 heeft het woord carantenne in verschillende vormen zijn intrede in het gebruik van de Nederlandse taal gedaan. Het komt uit het Franse quarantaine en betekent isoleren, in afzondering gaan. Dat houdt in verband met de corona-crisis: zoveel mogelijk thuisblijven en vooral zich niet in grote gezelschappen begeven en slechts drie bezoekers toestaan, liefst met een mondkapje voor en bij de entree je handen in alcohol wassen. Je ziet het bij de ingang van de supermarkten, waar je toch je levensmiddelen moet halen. Zo heeft de regering meer adviezen gegeven.

Elke dag wordt er door virologen en andere deskundigen voor de radio, op televisie en kranten over geschreven en gepraat. Dat deze mensen elkaars meningen vaak bestrijden, maakt het er niet duidelijker op. Moeten die regels alleen maar geadviseerd worden of bevolen. Adviseren en voorlichten bleken niet te helpen en bevelen en handhaven met afschrikwekkende boetes uitdelen aan overtreders is nagenoeg een onmogelijke zaak.

Om de samenleving van mens, dier en milieu goed te handhaven, heeft het oudste Boek, de Bijbel, al ten tijde van de uittocht van het Joodse volk uit Egypte op weg naar het beloofde land tien ‘geboden’ gegeven, met daarbij een groot aantal regels, die bij overtreding bestraft werden. Dat is geen vreemde zaak. Bijna elk land heeft een keizer, koning of president aan het hoofd van een regering, die een grondwet heeft, die als vaste onveranderbare grondslag dient. Wat de aanhangende regels in de wetboeken betreffen en de omstandigheden het vereisen, kunnen deze worden bijgesteld kunnen worden, nadat in het parlement (de samenspraak van volksvertegenwoordigers) daarover een meerderheid van stemmen is bereikt.

Dat wil niet zeggen dat de beslissingen daaruit voortvloeiende altijd geheel juist zijn. Daarom komt het parlement bijna elke dag bij elkaar om regels bij te voegen of bij te stellen.

Dat is in tijden van gevaarlijke dreigingen voor de samenleving, vooral wat betreft de veiligheid en gezondheid, nu in veerband met de wereldwijde besmettelijke ziekte “corona’ het geval. Ongeveer elke honderdvijftig jaar was er zo’n ‘pandemie’. Sinds heugenis is er echter nooit zulk een ernstige vorm van pandemie geweest. Over de oorzaken en het einde daarvan tast men in het duister.

Ondanks alle levensverlengende medicijnen waar een groot deel van de mensheid voor de meeste ziekten gebruik maken, heeft de farmaceutisch industrie voor de bestrijding van deze pandemie ten tijde dat ik dit op 24-10-2020 schrijf, nog geen vaccin gevonden. Dat veroorzaakt bij vele mensen angst wat het leven minder prettig maakt. Je zou haast vergeten dat het leven altijd door meerdere zaken nooit ongevaarlijk en zonder verdriet is geweest. Vandaar dat de mensen van allen tijden naar ‘de’ oplossing voor dit vraagstuk hebben gezocht. Het is begrijpelijk dat momenteel de regeringen, de politieke partijen, godsdienstige gemeenschappen, vooral de Christelijke, en vele personen apart daarover van gedachten wisselen.

Hoe kan hat dat ondanks het toegenomen aantal sterfgevallen door deze ooraken de wereldbevolking toch toeneemt. Het blijkt dat de sexuele drang sterker blijft dan alle voorlichting en geboden. Het is vanzelfsprekend dat hoe meer mensen op aarde wonen, hoe groter het besmettingsgevaar is.

Bij dit alles zouden wij bijna de boodschap van de klimatologen en de meteorologen vergeten, dat er een onomkeerbare klimaatverstoring gaande is, die de voedselproductie onmogelijk gaat maken, wat dus een nog gevaarlijke aantasting van het bestaan van de samenleving van de mens op aarde is.

Het lijkt er op, dat ik niet de opmerking van de voorzitter van de Nederlandse Huisartsenvereniging ter harte neem, dat de helft van de behandelingen van een zieke bestaat uit ‘geruststellen’. Mijn huisarts zegt in vele gevallen: “Gaat vanzelf over”.

Daarom hoop ik in volgende blogs over de drie andere problemen te schrijven, die wel oplossingen aandragen en dus mij en jou rust en vertrouwen kunnen geven.