Het volt nait mit om mit
30 groaden achter de computer te krupen, zou mijn Groningse opa hebben gezegd,
als hij hier in mijn plaats achter de computer zou hebben gezeten. Daarbij levert het doen en
laten van mijn kinderen en kleinkinderen ook zorgen op. Kleine kinderen kleine
zorgen, grote kinderen grote zorgen luidt het. Maar suffend met de hand onder
het hoofd in mijn zithoekje levert op de duur ook nekpijn en schuldgevoelens op.
Als geestverwant van
een christelijke groepering is het altijd fijn te kunnen zeggen, dat je een
aantal professoren en schrijvende theologen in je midden hebt. Ondanks zo’n laatst
genoemde over de eerste zei: “Een professor weet veel van weinig en weinig van
veel”. Hij zat bij de uitreiking van de laatste vertaling waaraan protestanten
zowel als katholieken en niet gelovigen medewerkten, naast een bisschop. Die
vroeg aan hem: “Geloof je nou echt dat wij en vooral de paus, het beest uit
Openbaring is?” Het antwoord las ik niet.
Zij allen verklaren bijvoorbeeld
dat geen mens alle Bijbelteksten en –gedeelten kan verklaren, hoe ook zij in
hun colleges en preken hun best daarvoor doen.
Enige tegenspraak is dus nooit te vermijden. Toen zo’n professor, die je
toch een hoop gezag toeschrijft, me zei, waar anderen bijzaten: “De schuld van
de extreme weersomstandigheden, waaronder we nu gebukt gaan, is de schuld van
de mens”. Ik heb echter een sterk vermoeden, dat sinds de schepping er
periodiek pandemieën heersten, de Bijbelschrijvers, in deze tijd geleefd hebbende,
zouden hebben geschreven dat het Gods
straffen waren met de bedoeling de mens als collectief tot beter inzicht te
brengen. Zie de zondvloed.
Als de Bijbelse profeten
en Paulus dit vermeldden, dan dekken we dat als verontschuldiging toe met “de cultuur
en kennis van die tijd”. En wat vooral de schrijvers van de Nieuwtestamentische
evangeliën en brieven betreffen: “Dat leed onder de grote controversen tussen
de orthodoxe godsdienstige joden en de joodse christenen”. Die overgang bestaat
nog steeds met vallen en opstaan, hoewel het christendom nu sinds een aantal
eeuwen de grootste godsdienst (Katholieken en Protestanten samen) genoemd
wordt, ondanks het toenemend aantal Moslims.
Ik heb geen flauw idee
hoeveel mensen mijn blogs volgen, maar onze professor verzocht mij nooit
daarin, ook niet in correspondenties, te schrijven wat hij mij toevertrouwde,
met het toevoegsel, dat hij dat gezegd en geschreven zou hebben. Dat beloofde ik
hem en zo je ziet, houd ik mij tot dusver daar aan. Hij verzocht mij echter
kort geleden om NOOIT de naam van JHWH met klinkers uit te spreken en te schrijven,
en dat ik dat aan anderen moet doorgeven. De reden: uitsluitend de hogepriester
mocht dat één keer per jaar in afzondering driemaal fluisterend doen.
Daar ging mijn belofte. Ik
gaf dat laatste door aan onze Arnhemse predikant. Deze zei, waar anderen bij
waren, dat hij het met dat verbod niet eens was. Hij toonde zelfs dat het een onmogelijke
zaak was bij de verkondiging van het evangelie. Hij gebruikte in zijn preek DE
NAAM met de klinkers voluit. Je hebt wat die klinkers betreft niet veel te
kiezen. Ons alfabet van vijfentwintig letters telt maar vijf klinkers. En HOE
zou de priester de letters JHWH zonder klinkers fluisterend uitspreken?
Als de gedoodverfde grootste
intellectueel Einstein heeft gezegd, dat geen mens, vroeger, nu en in de
toekomst, nooit op alle vragen antwoord heeft, dan past mij dat in de eerste
plaats zelf. Dus, neem dit blogje voor
wat het is, met vergeving van alle tekorten voor de medemens. Het antwoord op
de vraag of bidden altijd helpt ondanks dat jij achter een gebed vaak zegt:
niet mijn wil maar uw (Gods) wil geschiedde, is een oplossing te denken dat
bidden wensen met overgave is. Ik heb zo meermalen ervaren dat ik van
doodsangst na mijn gebed vroeger of later werd bevrijd.
