zondag 26 augustus 2018

WARME DAGEN

                       Warme dagen

Genesis 9 e.v.: “De vloed overstroomde de aarde veertig dagen lang… zelfs de hoogste bergen kwamen onder water te staan…. alles wat op aarde leefde kwam om, ook alle mensen …..

2 Petrus 3:7: “De tegenwoordige hemel en aarde worden door datzelfde woord bewaard om op de dag van het oordeel, waarop de goddelozen ten onder zullen gaan, worden prijsgegeven aan het vuur”.

Zo, dat hebben we ook weer gehad. Schrijf het maar op in je dagboek: In juli en augustus 2018 twee hittegolven (tussen 25 en 30 graden)  achter elkaar. Geen mens kon zich herinneren zoiets eerder te hebben meegemaakt. De metrologen, deskundigen die de geschiedenis van het klimaat hebben bestudeerd, zijn het erover eens dat het opwarmen van de aarde onomkeerbaar is. Bepaalde bomen als de eik, en bepaalde planten als de rododendron, zullen over enkele tientallen jaren niet meer in het Nederlands landschap te zien zijn door tekort aan water en teveel aan hitte. Niettemin blijven de veroorzakers, de mensen en dieren, in snel tempo toenemen. Spraken we eerst over 7,3 miljard mensen, nu hebben we het over 7,5 miljoen. Ondanks klimaatakkoorden, elektrische auto’s en zogenaamde duurzame energiebronnen als windmolens en zonnepanelen: er is geen houden aan.

Ik mocht ruim zestig jaar deelnemen aan allerlei commissies die herstel en behoud van natuur en milieu nastreefden. En niet zonder succes. Na niet geringe strijd werden een paar terreinen van hun industriebestemming verlost en gedeeltelijk aan de natuur terug gegeven. Een paar omgezaagde parken in onze buurt “verrezen uit de as” of kregen een opknapbeurt na achterstallig onderhoud. De overheid liet tenslotte blijken ons doorzettingsvermogen op dit gebied zeer op prijs te stellen. Ik weet het: het is een druppel op de gloeiende plaat. Maar een ideaal hebben is een reden om te leven.

Nu zijn het niet slechts gelovigen die de ondergang van de wereld volgens het oudste boek aankondigden; zij vinden de wetenschappers aan hun zijde. De gelovigen als ik hebben dit op de anderen voor: zij lezen in datzelfde boek, dat er daarna een nieuwe hemel en aarde komt, waaraan wij deel kunnen hebben. Dus beschouw ik mijn deelname aan behoud van natuur en milieu als een signaal aan de mensen die zeggen: ,Het zal mijn tijd wel duren. Laat Gods water maar over Gods aarde stromen’. Nu is het mijn beurt te zeggen: ‘Lijkt de Bijbel een sprookjesboek? Duizenden jaren geleden geschreven om de mens eerst angst aan te jagen en daarna valse hoop te geven, kortom fantasie? Waar blijf je nou? Wat bieden we onze kinderen en kleinkinderen voor toekomst?” In die trant wordt ook in het parkje naast ons op de ontmoetingsplek gesproken. Ik probeer soms de lont in het kruitvat te gooien door te vragen: “Geloof jij in toeval?” De anderen kijken elkaar dan aan alsof ze bij één van hen een goed antwoord vinden.

Ik dacht iets nieuws voor mijzelf en anderen te hebben uitgevonden, de spreuk: “Leven komt uit leven voort; niets uit niets”.  Helaas zei Prediker al dat alle dingen al eerder gedacht zijn. “Er is niets nieuws onder de zon. En aan vele boeken schrijven is geen einde”. Met die (herontdekte)  spreuk lijk ik een beetje zowel aan de evolutietheorie als aan het scheppingsverhaal tegemoet te komen. Beide stellingen stellen immers een ‘begin’ voor. En dat terwijl ik meen, dat God en het heelal geen begin en geen einde hebben. Voor begrippen als tijdloosheid in ruimte en tijd is ons verstand te beperkt. Het eerste deel van de spreuk veronderstelt toch dat er een begin was en het eerste leven op aarde evolueerde? Even niet denken aan de ‘missing link’, de ontbrekende schakel tussen aap en mens. Niettemin zien we dat de primitieve mens zich tot de nu ontwikkelde mens middels het ‘uitvinden en ontdekken’ van de geheimen van de natuur is ontstaan. Maar waar blijft hier dan het allereerste begin? Niemand gelooft dat het leven uit een gaswolkje (indien die er was) uit zichzelf is ontstaan. En wat te denken over het ‘ontstaan’ van het denkvermogen van de mens, waardoor hij keuzemogelijkheden kreeg?

Er blijkt voor mij maar één mogelijkheid: het piepkleine planeetje aarde werd door de heerser van het heelal, dat begin- en eindeloos is, aangewezen om door de geschapen mens te worden bewoond met één doel: een rechtszaak te beslechten waar werd bewezen dat het onvoorziene kwaad geen recht van voortbestaan had. De aarde zal dus een leefbare, gelukkige plaats voor de mensen worden. Daar valt voor mij mee te leven.