Bres
KIEZEN
Vroeger was ik de baas over mijn vijf kinderen; vier jongens om te beginnen, totdat mijn vrouw Gerda
zei: ik had zo graag nog een meisje willen hebben. Al weer 44 jaar geleden kwam
er dus een meisje bij. Gerda had blijkbaar een vooruitziende blik, want ze werd
dement en blind en leeft sinds een aantal jaren als een kasplantje. En,
ziedaar, dochter Seraja is haar mantelzorgster, en dat doet ze met veel
plezier. Als ze een dagje eruit wil, dan neem ik het even over. Maar zo goed
als zij het kan kan ik het niet. Zij krijgt er bij Ma binnen een kwartier twee boterhammen
in; ik doe er bijna driekwartier over. Ik heb mijn vrouw en kinderen met mijn
tweede handsje door heel wat landen van Europa gesleept. Nu zijn ze allemaal
zelfstandig en zijn ze met hun auto’s de baas over mij.
Elkaar ten dienste
Een maand geleden
verwijderde de tandarts mijn laatste tanden en kreeg ik een nieuwe prothese, waarmee ik alleen maar met veel pijn kon eten. Dochter zei: “klikgebit”. Twee weken
geleden nam ze me mee naar de kaakchirurg, die met de speciale tandheelkundige mijn
kaak goed keurde, en bij de tweede sessie ging de vreselijk aardige man al
pratend en uitleggend met wat hij doet, aan het boren en hakken dat het een
lieve lust was. Er lag een doekje over mijn hoofd “omdat ik wel eens knoei”,
zie hij zorgzaam, en naast mij hoorde ik de stem van één van zijn drie
assistentes die de taak had mij wakker en rustig te houden. Ik kreeg de tien
dagen daarop twee implantaatjes. Die moesten een maand ingroeien alvorens ik tijdens
nog eens acht behandelingen mijn klikgebit krijg.
Afgelopen week bleek één
van die twee implantaatjes tot mijn schrik verdwenen. Weer met spoed naar het
ziekenhuis, waar weer eerst een betaald parkeerplaatsje gezocht moest worden. Gelukkig
waren wij binnen een half uurtje weer buiten met een nieuw dopje op de
verzonken implantaat. En steeds maar mijn dochter, die mij erheen reed, want
fietsend red ik het niet meer, vooral omdat het in Arnhem bergje op en bergje
af is. Het is trouwens haar eigen schuld omdat zij zo op dat nieuwe gebit had
aangedrongen.
Behalve de intensieve
taak van mantelverzorgster, is zij gediplomeerd docente sociale weerbaarheid en
moet zij bijna elke middag naar een school om daar gepeste leerlingen weerbaar
te maken. En zie: ik heb alleen lagere school gehad, en deugde voor geen enkel
vak waarmee ik mijn brood kon verdienen, hoezeer ik ook mijn best deed. En nu heb ik twintig nazaten en krijg hen op mijn verjaardag om de tafel in een
restaurant, waar ik hen op een maaltijd trakteer.
En ze zijn niet alleen
trots op mij wegens mijn schrijverij en vrijwilligerswerk, dat onderscheiden
werd door Arnhem, maar dochterlief stuurt mij haar verslagen toe van door haar
geholpen kinderen, zodat ik die binnen een dag gecorrigeerd kan terugsturen, en
zij die tot haar tevredenheid en die van het schoolhoofd door kan zenden. Ik
leef van verbazing. God Jahweh bestaat.
Als ik alles overleef
zal ik je waarschuwen niet met je vinger te dicht bij mijn mond te komen, want
ik zal dan het bijten nog moeten oefenen. Het slot van de totale behandeling is
de kleur van de kiezen kiezen en de instructies van de mondhygiëniste aanhoren.
Misschien ben ik dan zelf kaakchirurg.
Debatteren
Bovenstaand is het
voorwoord van het stukje wat ik in gedachten had: het “kiezen” voor een of
andere politieke partij aankomende woensdag. Vóór de Dierenpartij ten tonele
verscheen met de Adventisten Marianne Thieme als lijsttrekker en Nico Koffeman
als senator, heb ik nooit gestemd, omdat
ik wist dat elke partij oorlog en geweld in het programma had staan. Ik
ben tot nu toe geweldloos weerbaar geweest en was als lid van de Vredesbeweging
ijverig propagandist daarvoor. Dat hield niet tegen dat ik in een comité zat
samen met luchtmachtkapitein Reinders voor de straatjeugd van Arnhem. Men vond
dat ik greep had op die boefjes.
Niettemin luister en zie
ik graag naar de debatten in de gespreksprogramma’s voor de radio en televisie.
Verleden week stelde de programmeur twee kamerleden tegenover elkaar. Monica
Keizer van het CDA en Fleur Agena van de PVV, welke laatste in het bankje zit
naast Geert Wilders, die immer met de grootste minachtende blik schijnbaar
afwezig voor zich uit kijkt. Het houden van dit debat was een uitvloeisel van
de veel gemaakte opmerkingen die luiden dat er in verhouding tot de mannen er
maar weinig vrouwen in het parlement en het kabinet aanwezig zijn. Dus moesten
zij nu eens de kans krijgen te tonen dat zij niet minderwaardig waren.
Je zou verwachten dat
beide dames elkaar de mantel zouden uitvegen. Maar nee: ze stelden in nette
bewoordingen elkaars standpunten tegenover elkaar. Aan het eind merkte de
gespreksleider op, dat het die dag toevallig “complimentendag” was, en of zij
een complimententje voor elkaar hadden. Nou, daartoe waren zij bereid en eerst
sprak Monica haar bewondering uit voor Agena, dat zij op een prettige manier
haar mening te kennen had gegeven. Toen was Agena aan de beurt, en die vond dat
Monica een prettige verschijning in het parlement was. Zulke dingen. Na deze
laatste opmerking wierp haar opponent haar met twee handen lachend een
kushandje toe.
Dat gebaar blijft van
alle debatten mij het meeste hangen. Zo kan het dus ook.
Van politiek naar godsdienst
Nu vraag ik mij af of de
verschillende godsdienstige groeperingen elkaar niet op deze zelfde wijze kunnen
benaderen. En of de mensen die binnen één van die talloze richtingen, en nu het
hachelijke onderscheid tussen de behoudende en progressieve in vriendschap
aanvaardbaar kunnen maken. En: wat ook belangrijk is: hoe kunnen zij beide toch
een eenheid blijven vormen om niet aan kracht in te boeten en hun speciale
verkondigen van de kernwaarden bij anderen ingang te doen vinden?
Deze maand maart van
2017 wordt een dag aan de “dialoog” gewijd, waar twee vertegenwoordigers van
beide richtingen in de Adventgemeenschap in dialoog (tweespraak) gaan. Kunnen
zij elkaar daarna ook in liefde omarmen en samen blijven werken? Oud voorzitter
en huisvriend Free Voorthuis van ons gezin schreef een boek met de titel “’s
Werelds Enige Hoop”. En hij bedoelde daar niet een of andere voorzitter van de
Adventbeweging mee….
